English (Nederlands ↓)
The group exhibition (Slow Shutter Speed, Long Exposures) is built around the first artistic encounters between Sarah Smolders and the artists Rabten Tenzin, Anna van Bommel, Rik Van Gorp, and Jiyoung Chu. In addition to the work from those initial encounters, they were invited to develop new creations for the spaces at Out of Sight.
The choice to facilitate new work was a natural one for Smolders. It will come as no surprise to some that the practices of the invited artists often seek out points of tension or touch upon liminal zones—such as time, scale, space, repetition, labour, or question limits of the body.
For this exhibition, Smolders also developed a new work, Notes on Places. For them, this series functions as a visual—non-verbal—exhibition text, complementing the exhibition and offering a literal point of reference to navigate through it.
Our first contact;
I remember my first encounter with the painting that moved against gravity without pretence. The subtly creaking sound of the thin plastic, tied up to trap air, announced the barely visible erosion of the mountainside—built up out of paint.
I think back to when the slightly musty air of the often too noisy gathering space became saturated with the scent of resin and mint, allowing me, in thought, together with the two still-unknown figures in the palm of her hand, to escape the space into a pine forest bordering the edge of a lake on an overly sultry summer evening in Lille.
Or when, as part of a circle of eyes, my gaze was directed at the ground, into a block of wood, where I thought I could read the dermatoglyphs of a folded index finger in the wood’s growth rings. Then, the palm of two hands—carefully touching each other in the depth of the massive block—revealed themselves. They held a generous, empty space, which shortly after was filled with rice from a nearby sack.
Finally, I remember a row of monochrome paintings that, leaning on seemingly casually chosen wooden blocks of different types and sizes, attempted to disappear into the seam between floor and wall. A tension—in a margin—that I later noticed again in the folds of a precisely folded cotton shirt that seemed to almost multiply into a stack.
(Slow Shutter Speed, Long Exposures) is an invitation to take the time to encounter the works for the first time—or once again—so that they may later resonate and be remembered in other spaces.
Nederlands ↓
De groepstentoonstelling (Slow Shutter Speed, Long Exposures) is opgebouwt rond de eerste artistieke ontmoetingen tussen Sarah Smolders en de kunstenaars Rabten Tenzin, Anna van Bommel, Rik Van Gorp en Jiyoung Chu. Naast het werk uit die eerste kennismaking werden zij uitgenodigd om nieuwe creaties te ontwikkelen voor de ruimtes van Out of Sight.
Deze keuze om nieuw werk te faciliteren lag voor de hand voor Smolders. Het zal voor sommigen geen verassing zijn dat de praktijken van de uitgenodigde kunstenaars vaak snijlijnen opzoeken of grensgebieden aanraken—zoals tijd, schaal, ruimte, repetitie en arbeid of het lichaam op de proef stellen.
Voor deze tentoonstelling ontwikkelde Smolders ook zelf een nieuw werk, ‘Notes on Places’. Voor hen fungeert deze reeks als een beeldende – niet-talige – zaaltekst, die de tentoonstelling aanvult en letterlijk houvast biedt om je erdoorheen te bewegen.
Ons eerste contact verliep als volgt;
Ik herinner me mijn eerste ontmoeting met het schilderij dat pretentieloos tegen de zwaartekracht in bewoog. Het subtiel krakende geluid van de dunne plastiek die opgeknoopt lucht vasthield en zo het nauwelijks zichtbaar eroderen van de bergflank, —opgebouwd uit verf— aankondigde.
Ik denk terug aan toen de ietwat muffe lucht van de vaak te luidruchtige ontmoetingsruimte zich satureerde met de geur van hars en munt, waardoor ik in gedachten, samen met de twee nog onbekende figuren in de palm van haar hand, de ruimte wist te ontsnappen naar een naaldbos grenzend aan de oever van een meer op een te zwoele zomeravond in Lille.
Of toen ik, als deel van een cirkel, naar de grond gerichte ogen in een blok hout de dermatoglyfen van een geplooide wijsvinger meende te lezen in de jaarringen van het hout. Waarna de palm van twee handen, die elkaar zorgvuldig aanraakten in de diepte van het massieve blok, zich lieten opmerken. Ze hielden een genereuze, lege ruimte vast, die zich even later vulde met rijst uit een nabijgelegen zak.
Tot slot herinner ik me een rij monochrome schilderijen die, leunend op schijnbaar nonchalant gekozen houten blokjes van verschillende soorten en maten, poogden te verdwijnen in de voeg tussen vloer en muur. Een spanning – in een marge – die ik later opnieuw opmerkte in de plooien van een precies opgevouwen katoenen hemd dat zich haast leek te vermenigvuldigen in een stapel.
(Slow Shutter Speed, Long Exposures) is een uitnodiging om de tijd te nemen om de werken voor het eerst of opnieuw te ontmoeten – zodat ze later kunnen resoneren en herinnerd worden in andere ruimtes.
