EN >>>
CLOSE ENCOUNTERS is inspired by Allen Hynek’s categorisation of UFO witnesses.
Hynek proposed three steps:
- Visual testimony from a distance of less than 150 metres, on which a degree of detail becomes clear and an angle of movement can be deduced.
- Physical traces of the event: impressions on the landscape, power failures or physiological effects on people.
- The final step involves direct contact with a living entity.
***
CLOSE ENCOUNTERS #3: SLEMANI SOUNDS
In September 2023 Social Recordings — alongside local historian Chia Sadeeq — wandered the streets of Slemani (Kurdistan, North Iraq) to capture the movements of craftspeople and to record the noises they produce. These craftspeople’s lives and everyday labour create the rhythm of the city — a polyphonic sonic richness.
The project is an ode to the diversity of sound in a contemporary Iraqi city. It is a sound ethnography of a place, made in relation with its people who are simultaneously senders and receivers within a shared resonant space. It takes a pulse of the politics of a place where craft is disappearing due to encroaching capitalism.
How do the producers of these work-specific “soundtracks” listen to the daily soundscape to which they also contribute? How is the sonic output of the city degrading in the face of changing and dissolving working techniques and traditional labour in general?
A first presentation took place during the SPACE 21 festival for experimental music in Slemani, in April 2024. It was also a time to revisit the people who had been documented the previous September, in their habitats or workshops, and to play back the recordings that had been made of them, on location. This shared listening experience of the previous recording was recorded again, to commemorate a common recollection.
For the third chapter of Close Encounters, Out of Sight presents an audio-visual performance and installation, a new one-off edit of Slemani Sounds bringing into dialogue — as an act of feedback — the sounds and images recorded during both visits. Hardi Kurda and Ernst Maréchal give an improvisational concert, intertwining the sounds of the installation with live sounds, complemented by recordings of their previous Slemani/Space 21 duo performances.
***
Social Recordings researches the ethics and aesthetics of recording (with) others. How can listening be a relational and critical act? How can forms of open listening enter into dialogue with the unknown? And how do we contribute to the sonic space we share?
Through a process-based practice, Social Recordings produces a body of work that is a hybrid of field recordings, interviews, sonic encounters & ethnographies, improvisations, vocal work, electroacoustic situations, experimental journalism, found and archival sounds. It is often supplemented with photographic and filmic material — the last serving as a support, a silent witness or visual guide, of the sonic.
Exploring dialogical practices like feedbacking and playbacking (on location) as a means of communication, the act of listening triggers a sonic answer, and recordings are given an oscillating status of “transmitter” and “transfer agent”.
The act of listening (or re-listening) is an act of giving (back) to each other and a process of learning from each other’s ways of resonating. As such, collective listening is a necessity for a non-conclusive practice which aims to transcend the individual act of making decisions, by resonating together again.
Practically, whenever possible, Social Recordings aims to return with sounds and images to their origins, in order to “give back” what truly belongs to those who appear in the recordings. By attending these playbacks together, a relationship is constructed between who and what is documented and the recording artist(s).
All recordings are made in a variety of social, pedagogical and artistic contexts, usually in collaboration with others, with artists and non-artists, with adults, teenagers, children, toddlers and babies.
It is an ongoing challenge to ensure that the people initially recorded are the first audiences of their documented selves. By making new recordings in the place where the original recordings are first played, choices are made together— instant processing and mutual editing of what is presented later for an audience.
NL >>>
Het CLOSE ENCOUNTERS-project is geïnspireerd door de classificatie van UFO-waarnemingen van Allen Hynek. Hynek stelde drie fasen voor:
- Visuele getuigenis vanaf een afstand van minder dan 150 meter, waarbij details zichtbaar worden en een bewegingshoek kan worden afgeleid.
- Fysieke sporen van het voorval: indrukken op het landschap, stroomstoringen of fysiologische effecten op mensen.
- De laatste stap omvat direct contact met een levend wezen.
***
CLOSE ENCOUNTERS #3: SLEMANI SOUNDS
Voor het derde hoofdstuk van Close Encounters presenteert Out of Sight een audiovisuele performance en installatie: een nieuwe, unieke montage van Slemani Sounds, waarin – als een vorm van terugkoppeling – de tijdens beide bezoeken opgenomen geluiden en beelden met elkaar in dialoog worden gebracht. Hardi Kurda en Ernst Maréchal geven een improvisatieconcert waarin de geluiden van de installatie worden verweven met live-geluiden, aangevuld met opnames van hun eerdere duo-optredens in Slemani/Space 21.
In september 2023 wandelden Social Recordings – samen met lokaal historicus Chia Sadeeq – door de straten van Slemani (Koerdistan, Noord-Irak) om de bewegingen van ambachtslieden vast te leggen en de geluiden die zij produceren op te nemen. De levens en het dagelijkse werk van deze ambachtslieden vormen het ritme van de stad – een polyfone klankrijkdom.
Dit project is een ode aan de diversiteit van geluid in een hedendaagse Iraakse stad. Het is een geluidsetnografie van een plek, gemaakt in relatie tot haar inwoners, die zowel zender als ontvanger zijn binnen een gedeelde, resonerende ruimte. Het project meet de politieke dynamiek van een plaats waar ambacht langzaam verdwijnt onder de druk van oprukkend kapitalisme.
Hoe luisteren de makers van deze werkgebonden “soundtracks” naar het dagelijkse klanklandschap waaraan zij zelf bijdragen? Hoe wordt de klankwereld van de stad aangetast door veranderende en verdwijnende werktechnieken en het verval van traditioneel ambacht in het algemeen?
Een eerste presentatie vond plaats tijdens het SPACE 21 Festival voor experimentele muziek in Slemani, in april 2024. Dit moment bood ook de gelegenheid om de mensen die in september waren gedocumenteerd opnieuw te bezoeken, in hun leefomgeving of werkplaatsen, en hen de opnames van hun eigen geluiden ter plekke terug te laten horen. Deze gedeelde luisterervaring van de eerdere opnames werd opnieuw vastgelegd als een manier om een gezamenlijke herinnering te creëren.
***
Social Recordings onderzoekt de ethiek en esthetiek van het opnemen van en met anderen. Hoe kan luisteren een relationele en kritische handeling zijn? Hoe kunnen vormen van open luisteren in dialoog treden met het onbekende? En hoe dragen wij zelf bij aan de sonische ruimte die we delen?
Door een procesgerichte praktijk creëert Social Recordings een hybride oeuvre van veldopnames, interviews, sonische ontmoetingen & etnografieën, improvisaties, stemwerk, elektro-akoestische situaties, experimentele journalistiek en gevonden en archiefgeluiden. Dit wordt vaak aangevuld met fotografisch en filmisch materiaal – de laatste dient als ondersteuning, stille getuige of visuele gids van het geluid.
Door dialogische praktijken te verkennen, zoals feedback en playback (op locatie), wordt luisteren een middel tot communicatie: de luisterhandeling triggert een sonisch antwoord, waarbij opnames een oscillerende status krijgen als ‘zender’ en ‘overdrachtsagent’.
Luisteren (of herbeluisteren) is een daad van geven (teruggeven) aan elkaar en een proces van leren van elkaars manieren van resoneren. Zo wordt collectief luisteren een noodzaak voor een niet-conclusieve praktijk, die de individuele daad van besluitvorming wil overstijgen door opnieuw samen te resoneren.
In de praktijk streeft Social Recordings, waar mogelijk, ernaar om geluiden en beelden terug te brengen naar hun oorsprong – om terug te geven wat werkelijk toebehoort aan degenen die in de opnames verschijnen. Door samen deze playbacks bij te wonen, wordt een relatie opgebouwd tussen degenen die gedocumenteerd zijn en de makers van de opnames.
Alle opnames worden gemaakt in diverse sociale, pedagogische en artistieke contexten, meestal in samenwerking met anderen: kunstenaars en niet-kunstenaars, volwassenen, tieners, kinderen, peuters en baby’s.
Het blijft een voortdurende uitdaging om ervoor te zorgen dat de mensen die oorspronkelijk zijn opgenomen, ook de eerste toehoorders zijn van hun gedocumenteerde zelf. Door nieuwe opnames te maken op de plek waar de oorspronkelijke opnames worden afgespeeld, worden keuzes samen gemaakt – een directe verwerking en gezamenlijke montage van wat later aan een breder publiek wordt gepresenteerd.
